Ο αστικός χώρος είναι επενδυμένος με προσωπικά και συλλογικά νοήματα που αλληλοεπικαλύπτονται.
Το πως αντιλαμβάνεται ο καθένας μας τον δημόσιο χώρο διαφέρει ανάλογα με την ταυτότητα και τα βιώματά μας κι έτσι ο καθένας μας αποδίδει διαφορετική σημασία στα στοιχεία που τον αποτελούν. Όταν συνειδητοποιούμε ότι έχουμε κοινά νοήματα ή εμπειρίες με τους άλλους σχετικά με έναν τόπο χαιρόμαστε καθώς έτσι νιώθουμε ότι συνδεόμαστε κι εκείνη την στιγμή αναγνωρίζουμε μία συλλογική ταυτότητα. Η πόλη σαν κολλάζ ανομοιογενών στοιχείων και ποιοτήτων μπορεί να γίνει κατανοητή ως ένα αρχείο από ίχνη της ανθρώπινης δραστηριότητας που επιβιώνουν και συσσωρεύονται με το πέρασμα του χρόνου. Μέσω πρακτικών που θυμίζουν αυτές της αρχαιολογίας επιδιώκουμε να οξύνουμε την παρατηρητικότητα μας και τον τρόπο που επεξεργαζόμαστε την εμπειρία μας μέσα στην πόλη, να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας καθώς κινείται σε αυτήν και να εντοπίσουμε πράγματα που μας προκαλούν εντύπωση και που μας κάνουν να νιώθουμε ότι “μας μιλάνε”. Θέλουμε να ενθαρρύνουμε πρακτικές παρατήρησης και πειραματισμού πάνω στα στοιχεία της αστικότητας, παιχνιδιάρικες συμπεριφορές εξερεύνησης, περιπλάνησης και κοινωνικής συναναστροφής. Πιστεύουμε στα ίσα δικαιώματα στην πρόσβαση και την κατοχή της πόλης ως κοινού αγαθού και πεδίου διαρκούς συλλογικής παραγωγής. Για τον σκοπό αυτό δημιουργούμε ένα ψηφιακό μουσείο που θα συγκεντρώνει παρατηρήσεις κι αναστοχασμούς σχετικά με την πόλη, θα διευκολύνει το μοίρασμα των κοινών εμπειριών μας, ενώ ταυτόχρονα θα αποτελεί κι ένα εργαλείο για την οργάνωση μικρο-επεμβάσεων και την υλοποίηση πρωτοβουλιών για τον δημιουργικό μετασχηματισμό του δημοσίου χώρου. |